Hyc, hyc wróciłem

Reset zaliczony, niepełny, bo na wakacjach prawie wszystko super. Gdybyśmy tylko nie trafili do hotelu, który był gettem dla słowiańskich turystów byłoby w pizdeczkę, a tak, w czasie posiłków, skazani byliśmy na oglądanie tych mord wystruganych z cebuli. I słyszenie standardowego pierdolenia, że u nas to lepiej i gdzie jest kotlet, kurwa, schabowy. Bogom dziękować, że nikt nie chciał się przyjaźnić, bo jeszcze by jakaś spuszczona ze smyczy dusza towarzystwa chciała wypić brudzia i musiałaby czyścić potem obrzygane przeze mnie buty. Zakładam, że przyjaźnić się nie chcieli z powodów co najmniej trzech. Raz, że pedały i jak takiego dotkniesz, to się zarazisz hifem, aidsem i spedali ci męską cześć rodziny do siódmego pokolenia. Dwa, że ja ryj mam generalnie nieprzysiadalny, a w otoczeniu innych gości hotelowych miałem nawet bardziej. Trzy- narzeczony jest tak aryjsko-nordycki, że święcie przekonani byli, że on po polsku nie umi i się zagadać doń nie da, bo znajomość języków w narodzie funkcjonuje nadal nędznie (dygresja informacyjna do wszystkich oburzonych laś- jak zamawiasz "beer and juice", to naprawdę nie znaczy "piwo z dolanym do niego zagęszczonym syropem", serio).

Poza tym było pięknie, gorąco, dużo do zwiedzania i grilowane ośmiornice. Jest wstępny plan, żeby zimą wrócić, bo zrobiliśmy tylko zachodnią część Krety i to tez niecałą, więc niedosyt jest duży. No i nie byłem w Knossos i nie widziałem Minotaura, więc tak naprawdę się nie liczy. w ogóle z racji Minotaura, to strzeliłem focha na panią rezydentkę, bo powiedziała, że to tylko mit. No, kurwa, proszę szanownego państwa, jaki mit?! Dziecięciem będąc i Paradowskiego czytając we wszystko uwierzyłem, że to prawda i na faktach (a w najgorszym wypadku realizm magiczny, ale stawiam na prawdę jednak) i tej wersji się będę trzymał (dygresja kolejna: w Narnię też wierzę i w doctora Who. I cały czas czekam, aż mnie dosięgnie marvelowska mutacja). Powtórzę, było cudnie, teraz jeszcze to pierdolone prawo jazdy zdać, bo dwa razy już oblałem i może mi się w życiu unormuję trochę, byle nie na poziomie "jest chujowo, ale stabilnie".

Edit, co mi sie przypomniał po komciu Germańskie Flądry:
Tak więc było trzęsienie ziemi! Było super! Moje pierwsze zaliczone i przeżyte, co ważne też trochę jest, trzęsienie ziemi. Się działo w środku nocy i wybudziło mnie podrzucanie na łóżku. Pierwszą myślą było, że narzeczony ma napad drgawek z jakiejś niewiadomej przyczyny i chciałem mu udzielić pierwszej pomocy słowem i czynem (tak eufemistycznie można powiedzieć o mojej potencjalnej, a niezwykle empatycznej reakcji na ciężki stan luv of my life, czyli "uspokój się, kurwa, bo ci jebnę. Śpię, kurwa."). Jednakowoż narzeczony siedział już na łóżku i się pytał, co się dzieję, więc pierwszej pomocy nie było dane mi udzielać (jego szczęście). Potrząchało trochę i koniec, potem już był spokój, mimo że mieliśmy nadzieję na powtórkę (jacha, że o podobnej sile, a nie że nas wygrzebią spod gruzów za miesiąc). Niejasnym jest, czy to trzęsienie ziemi to moja wina, bo na przykład to, że padało (fakt, że niedużo) i była burza, to już ewidentnie moja sprawka (do tej pory oficjalną wersją od zarania dziejów było, że na Krecie w sierpniu nie pada. Nigdy).