Soon

To nie jest tak, że blogasek umiera, mi się nie chce etc. Znaczy trochę zajebany jestem robotą, a działalność gospodarcza rucha mnie bez mydła, ale to nie o to chodzi. Się zobligowałem przecież do zrecenzowania powieści fantasy ałtorkasi Michalak, co mi ją Abo podrzuciła, bo się podjarałem, że główna bohaterka jest młodo lekarko, a poza tym tyle się czytało na innych blogaskach, jaka taka i owaka ta ałtorkasia jest. I trzeci tydzien to już męczę i nie mogę się przedrzeć. Pomijając nudę opowiastki, najbardziej przeszkadza mi język słit, sparkling i glitering. Rzygam brokatem, sram tęczą, a jak tylko działalność gospodarcza ma chwilę przerwy w ruchaniu mnie, [tu próbka stylu a la Michalak] zaraz przybiegają białe, jak śnieg na najwyższych górskich szczytach jednorożce, które swoje długie, połyskujące, jak najczystszej wody  diament w promieniach wschodzącej wczesną jeszcze nieśmiałą wiosną różanej jutrzenki [koniec stylu a la Michalak- kumacie teraz, jak w chuj ciężko przez to przebrnąć? Kumacie drugą część zdania w ogóle, bo ja np. nie za bardzo. A czujecie, jak to jest czytać tak całą książkę?] rogi wrażają mi w dupala, przez co tęcza wraca i mam wymioty kałowotęczowe, a brokat rozmazany na mordzie. Po drodze też trafiłem na słodkopierdzący blogasek ałtorki. Po zapoznaniu się z nim, pobieżnie dość, mam nieodwracalne zmiany w mózgu.

Reasumując, bo chaos się wdarł. To wina Abo