Matką być

Dobrze, na wychowywaniu dzieci i opiece nad nimi się nie nie znam, na byciu matką również. Jedynym doświadczeniem, które porównać choć trochę można jest adopcja kota małego ze schroniska, co też rozpierdala przez pierwsze pół roku życie, a zwłaszcza noce, bo takie małe kociątko, to cykl snu/czuwania zupełnie ma zupełnie z dupy i rzeczywiście przez kilka miesięcy nie przespałem spokojnie żadnej nocy. Było budzenie co najmniej dwa razy na "ja się wyspałem chodź się bawić w skakanie po tobie" oraz "twoje palce od stóp zaatakowały mnie pierwsze dlatego muszę je zabić", a także "będę pół nocy zapierdalał po domu i nakurwiał łbem w ściany". Nie do przecenienia były również powroty do domu, gdzie notorycznie zastawałem obraz po przejściu tornada, trzęsienia ziemi, przemarszu wojsk radzieckich naraz w dodatku wszystko malowniczo zarzygane. Obca wówczas była idea śliskiego kocyka, ale przyznać się muszę, że parę razy przeszło mi przez myśl, ze oddam go z powrotem, a wszystkim powiem, że w tym schronisku się jakimś syfem zaraził i zdechł był niebożę. To jedyne moje doświadczenie takie, ale wspinam się na wyżyny wyobraźni, żeby się z typową, powiedzmy, matką połączyć. I, co dodać należy, nie wierzę w cukierkowe macierzyństwo, a dzieciaci przyjaciele tę niewiarę utwierdzają.

A wszystko to za sprawą pieluszek "Pampers", które ostatnio wypuściły spot o teście suchej pieluszki. Wpierw pani w tle mówi, że dzieci lubią mieć suche dupska, jak śpią, co jest całkiem si, bo ja też w czasie snu cenię posiadanie nie zmoczonych okolic bikini. Potem pani mówi, że mamusie najlepiej kumają o co kaman z suchą dziecięca dupą, co tez całkiem si, no bo kto inny się tym mokrym pośladem zajmuje. kontynuując pan mówi, że pięć matek zostało zaproszonych do fabryki pampersów, żeby zobaczyć, jakie te pampersy są zajebiste. I to jest ten moment, w którym empatia mi się uaktywnia, a ja sam omdlewam z zachwytu. Skumajcie jesteście kobietą, która od x czasu zajęta jest głównie podawaniem cyca (pardon my french) i myciem obsranego odwłoka, w między czasie słucha, jak bobasek ryczy, pierze, oporządza domostwo i inne takie takie, co je se każdy jest w stanie wyobrazić. Nie spała od chuj wie kiedy, pięciominutowy prysznic jest największą frajdą w ciągu dnia. Na to wszystko, pewnie w konkursie firmy od pieluch, wygrywa wycieczkę do tych pieluch fabryki. Czy tylko mi w tym momencie wyświetla się wielki, czerwony neon "JA PIERDOLĘ!". powiedzmy, że w w tym okresie jej umęczenia i umordowania nawet taka impreza jawi się cudem i pachnie świeżością, ale czy to nie zakrawa państwu na kopanie leżącego? To tak jakby mnie po maratonie dyżurowym zabrać na zwiedzanie nowego oddziału szpitala, albo innej montowni respiratora. Nieważne jakby było w komos wyjebane, to nie dziękuję i czy was popierdoliło.

Potem panie dostają dwa pampersiory namoczone płynem i do nich szmatkę i balonik, żeby se poturlały i zobaczyły, że wilgotny szczoch z jedynego i prawdziwego pampersa nie wychodzi. Wyszła se tak na chwilę  z domu od pieluch odpocząć, żeby zaraz po wyjściu dostać tą pieluchą po ryju, bo świat cię nienawidzi i pamiętaj, kurwa, gdzie twoje miejsce macico.

Jak powiedziałem na początku, nie znam się na macierzyństwie nic a nic i mogę się mylić, bo chuja wiem, ale takie mam po prostu odczucia przy tej reklamie. Trochę podobne do tych, kiedy mały kotek z ADHD niszczył mi rzeczywistość, a w TV przyuważyłem reklamę kociego żarcia z hasłem "żeby twój kot miał więcej energii".