Stażcepcja

Na kolejnym stażu jestem. Już zacząłem pisać, jaki biedny jestem na nim, ileż nieszczęścia, że już, kurwa, od ośmiu lat, co rusz po obcych oddziałach i klinikach popierdalam, że ja już, kurwa, nie mogę i nie wytrzymię, ale postanowiłem się nie mazać. Nie napiszę więc jaki biedny jestem, ileż nieszczęścia mnie spotyka, że już kurwa, od ośmiu lat, co rusz po obcych oddziałach i klinikach zapierdalam, że ja już, kurwa, nie mogę i nie wytrzymię. 

Nie zdradzę też sekretu, jak  lekarze większości tych klinik oddziałów usprawnić sobie mogą pracę na tych oddziałach i w tych klinikach. Nie wspomnę, że gdyby zajęli się tą swoją pracą zamiast licytowaniem się, które tą pracą jest najbardziej zajebane, oraz popierdalaniem w kółko i odbijaniem się od ścian i od siebie nawzajem, to mogliby zauważyć, że jakoś w chuj czasu mają. No ale, jak napisałem, zdradzić nie mam zamiaru tego sekretu.

Nie powiem też, ze za każdym razem, jak z uśmiechem mówię, że wspaniały to staż, najlepszy, wiele się uczę i wiele z niego wynoszę tak naprawdę w głowie mi się dzieje to, co na tym filmiku od sekundy czternastej:

                    

Tylko zamiast krzyków w języku obcym donośnie brzmi "KUUUURRWAAA!". Nie wspomnę o tym, o nie.

Generalnie, jak zapowiedziałem, nic nie napiszę i skarżyć się nie będę, jaki to biedny jestem, ileż nieszczęścia mnie spotyka, że już kurwa, od ośmiu lat, co rusz po obcych oddziałach i klinikach zapierdalam, że ja już, kurwa, nie mogę i nie wytrzymię.